Tersyüz - Amy Harmon | Yorum

"Tersyüz, sevginin, arkadaşlığın, kaybetmenin ve hayata dair ikinci bir şansın, duygusal, yürek burkan ama aynı zamanda içinizi ısıtacak, kolay kolay unutamayacağınız öyküsü." 

-Tuğçe'nin Kitaplığı-

Orijinal Adı: Making Faces 

Türü: Romantik, yeni yetişkin, genç yetişkin

YORUM

Kitabı dün akşam bitirdim ve inanın hala etkisinden çıkamadım. Gerçekten beni sarsan bir kitap oldu. Kalbime dokundu, beni çaresiz bıraktı. Biliyorum ki bu yorumu yazarken kendimi ifade edemeyeceğim ve ne söylersem söyleyeyim yarım kalacak, yeterli olmayacak. Şimdiden sizden özür diliyorum.  

Tersyüz'e başlarken kitap hakkında hiçbir fikrim yoktu. O kadar ki konusuna bile fazla dikkat etmemiştim. Ta aylar önce kitabın Yabancı'dan yayınlanacağı haberi ilk çıktığında göz atmıştım kitaba ve alınacaklar listeme eklemiştim. Tersyüz'e dair hiçbir yorum okumadım şimdiye kadar. Kasıtlı yaptığım bir şey de değil, oysa ki bir kitabı almadan önce mutlaka sevdiğim bloggerların yorumlarını dikkate alırım. Peki sorun bana pişman mıyım? Tabii ki değilim.

Tersyüz gerçekten de günümüz Güzel ve Çirkin'i. Ama ben bu kitabı nasıl anlatacağım şimdi, en büyük sorun bu. Kitapların konularını aktarma olayında hiçbir zaman iyi olmadım. Hele ki beni böylesine etkileyen kitaplarda. Bu yüzden tanıtım bültenini yazıp üstüne birkaç şey eklemekle yetineceğim.

"Ambrose Young okulun en çekici çocuğu ve kasabanın yıldız güreşçisiydi. Uzun boylu ve yapılı bir vücudu, omuzlarına değen saçları ve yakıcı gözleriyle aşk romanlarının kapaklarını süsleyebilecek kadar yakışıklıydı. Fern Taylor bunun farkındaydı ve Ambrose Young'a âşıktı. Belki de bu kadar yakışıklı olduğu için Fern asla onunla birlikte olabileceğini düşünmemişti. Ta ki her şey tersyüz olana ve Ambrose'un eski yakışıklılığından eser kalmayana kadar… Tersyüz, beş genç adamın küçük bir kasabadan kalkıp savaşa gidişinin ve içlerinden sadece birinin geri dönüşünün hikâyesi... Hayatı, benliği, güzelliği kaybetmenin hikayesi... Bir kızın, yıkılmış bir çocuğa ve yaralı bir savaşçının, sıradan bir kıza olan aşkının hikâyesi... Kalp kırıklığının üstesinden gelen bir arkadaşlığın ve bilinen kalıpların dışına çıkan bir kahramanın hikayesi... Tersyüz, hepimizin içinde biraz iyiliğin biraz da kötülüğün olduğunu keşfettiğimiz modern çağın Güzel ve Çirkin'i...

(Tanıtım Bülteninden)"

Bunun üzerine eklemek istediğim konu Bailey. Bailey öyle bir karakter ki... Hayata dair, ölüme dair, umuda dair  her şeyi tek bir karakterde toplamış yazar. Bir insanın içinin güzelliğinin dışına nasıl da yansıyacağına şahit oluyorsunuz Bailey'i okurken. Ölümden korkmamayı, tüm olumsuzluklara rağmen hayatın tadını çıkara çıkara yaşamayı öğreniyor insan. Daha fazla anlatamıyorum. İnanın elimden gelmiyor daha fazlası.

Kitapta beni rahatsız eden tek konu, kitabın "11 Eylül" olayları sırasında geçmesiydi. Bu tip konularda hassas birisi olduğum için beni rahatsız etti açıkçası. 

Dediğim gibi kitaba başlarken konusu hakkında çok az bilgim vardı bu yüzden de böyle duygusal olmasını beklemiyordum. Belki de bundan dolayı böyle sarsıldım, hala etkisinden çıkamıyorum ve anlatmakta bu kadar çok zorlanıyorum.

Başlarda yazarın dilini acemice bulmuştum çünkü karakterler arasındaki geçiş sağlam değildi ve yazar sürekli aynı tamlamaları kullanıyordu. Hatta sırf bu yüzden 4 puan vermeyi düşünmüştüm. Ancak ilerleyen sayfalarda bunlar yok olmaya başladı ya da benim gözüme batmadı, bilmiyorum. Sonra fark ettim ki bu kitaba 4 vermek gerçekten büyük bir haksızlık olur benim açımdan. En başta da Bailey'e haksızlık olur. Her şeyi geçtim Bailey'e...

Sizi gerçekten etkileyecek, can evinizden vuracak, kalbinize dokunacak bir kitap arıyorsanız en doğru adres Tersyüz olur. Bu kitaba bir şans verin.İnanın pişman olmazsınız.

ALINTILAR

Bailey'in yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı. "Ya da arka bahçenizdeki bir ağaçtan düşebilirsin, Fern," diye hemen konuya katıldı. "Belki de o kadar çok kitap okusun ki kafan patlar."

-s.32

"Keşke yaşam kitaplarımdakilere daha çok benzeseydi," diye söylendi Fern. "Kitaplardaki ana karakterler asla ölmezler. Eğer ölürlerse hikaye ya mahvolur ya da biter."

Bailey, kalabalık koridorda kendine yol açarak ilerleyip en yakın çıkıştan bir kasım öğleden sonrasına çıkarkan, "Herkes birileri için ana karakterdir," diye yorum yaptı.

-s.34

Eğer acıyı yaşamazsa ellerinden kayıp gitmesin diye iki eliyle sımsıkı tuttuğu mutluluğu tekrar hissetme umudunun değerini bilmezdi.

-s.317